A remunicipalización dos servizos de auga urbanos apareceu en América Latina como resposta ás políticas neoliberales de privatización dos servizos públicos e esenciais. De aí xurdiron ideas centrais como a loita polo Dereito Humano ao Auga (que non foi recoñecido pola Asemblea da ONU ata o ano 2010) e a desmercantilización da auga.
Pola súa banda o 15 de maio de 2011 as prazas do Estado Español e Catalunya enchéronse de persoas que foron ocupadas. As acampadas con máis proxección foron as da Porta do Sol de Madrid e a de Praza Catalunya de Barcelona. Reclamábase máis democracia. Era a resposta social aos anos de pauperización da vida das persoas a raíz dos efectos da Crise financeira de 2008. Unha Crise que marcou un antes e un despois na sociedade do Estado Español, que se atopa aínda inmersa nun escenario de tensión e cambios.
A Crise do 2008 resultou ser o catalizador que permitiu a conexión sentida, non só discursiva, entre a remunicipalización e os efectos das políticas neoliberais e os seus plans de austeridade. Deste xeito, apareceron grupos locais que puxeron no centro a loita pola auga no espazo urbano, por medio da recuperación dun servizo que debía ser público, democrático, ecoloxicamente sostíbel, local, transparente e baixo control cidadán.
A tese analiza a relación existente entre o contexto no que se dan iniciativas para promover cambios en términos de máis democracia que se vehiculan por medio do servizo de abastecemento urbano, e que poñen en relación as institucións, tanto no seu papel como na súa natureza, desde o local, de aí, a importancia do municipio como institución de goberno histórica. En segundo lugar, á cidadanía, que parece redefinirse en tanto que se considera como actor necesario no exercicio da política. E en terceiro lugar a auga, como algo inmensurable nas súas calidades, desde a noción de auga como vida, que se relaciona tanto co modelo de toma de decisións (quen e por que) como na súa transcendencia ambiental. Todo iso tecido en torno a idea do común a partir da cal establecer os valores e principios que dirixan de agora en diante como debe ser e funcionar, que debe ter en conta desde esta perspectiva o servizo urbano de auga, noutras lóxicas de que se entende por democracia.
Estes aspectos analízanse a través do grupo a Taula de L'Aigua, que desde o ano 2014 empezaron a traballar para a recuperación deste servizo, na súa cidade, Terrassa, e que estaba en mans dunha empresa privada desde o ano 1842, poñendo sobre a mesa que a problemática que se abría ía máis aló do neoliberalismo, e que as súas raíces eran máis profundas e complexas. Para iso partiuse da Taula de L'Aigua e a súa perspectiva, para expoñer o conxunto dos actores que interveñen, co acento posto na dimensión institucional, en tanto que responsabilidade pública e ver así, como se tece o común no espazo do público a través deste servizo básico e esencial.
___
Bagué, Edurne. (2020). A REMUNICIPALIZACIÓN DO AUGA EN TERRASSA (CATALUNYA). A LOITA DA TAULA DE L'AIGUA POR UN MODELO DE XESTIÓN DA AUGA COMO COMÚN (2014-2019). | 17.03.2020 Universitat de Girona | UDG · Departamento de Dereito Público | 10.13140/RG.2.2.11937.35683. | Tese de Edurne Bagué Tova para o doctoramento en Antropoloxía, dirixida pola doctora Lourdes Romero Navarrete. | 618 páxinas en formato pdf. | Acceder/Baixar.
Fonte: https://www.researchgate.net/profile/Edurne_Bague.
---
Taula de L'Aigua
Twitter | Focebook |
---
